Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011

ΘΕΜΑ

Αποζημιώσεις για τα εγκλήματα της κατοχής του 40-44

Η ΕΤΕΡΟΔΙΚΙΑ

Πως είναι δυνατόν να ακούγονται ερμηνείες του τύπου της ετεροδικίας,

ότι δηλαδή οι γερμανοί πιθανώς δεν θα δικαστούν να πληρώσουν για τους

Έλληνες ΣΦΑΓΙΑΣΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ τα γυναικόπαιδα που ξεκοιλιάσανε.

Διότι λένε μερικοί σοφιστές: ότι αυτά γίνανε εν καιρώ πολέμου, δηλαδή όταν

ο φασίστας (Χίτλερ) και οι συνακόλουθοι του αποφάσισαν να αιματοκυλίσουν τον κόσμο.

Αυτά δεν συνέβησαν στο πεδίο της μάχης, όπως μπορεί να ισχυριστεί κάποιος αφελής ή (πονηρά σκεπτόμενος), μεταξύ στρατιωτών οπλισμένων, και πάλι μέχρι ενός σημείου, γιατί όταν ο αμυνόμενος καταρρέει μπορούμε να πούμε, με σιγουριά ότι

ο ισχυρότερος μπορεί να δείξει λίγη ανδρεία, και γενναιότητα.

Ακόμη και εκεί λοιπόν ισχύει λίγος (ανθρωπισμός) αλλά από ποιους ; τους Ναζί.

Αυτοί θεωρούσαν ότι ήταν το (τελειότερο) είδος ανθρώπων.

Και φθάνω εκεί που θέλω: Είναι δυνατόν για λόγους εκδίκησης από το (γενναίο) γερμανικό στρατό να ΣΦΑΓΙΑΣΤΟΥΝ ΓΥΝΑΙΚΟΠΑΙΔΑ του Δυστόμου, των Καλαβρύτων, της Υπάτης της Ευβοίας περιοχής Κονίστρες, Κύμης και άλλων χωριών που ξεκοίλιασαν, και στη Μακεδονία.

Πως μπορούν; να ισχυρίζονται, και να υποστηρίζουν μερικοί ότι δηλαδή το να ξεκοιλιάζεις ΓΥΝΑΙΚΟΠΑΙΔΑ είναι επακόλουθο πολέμου.

Ας σεβαστούν τη μνήμη των νεκρών αδελφών μας.

Αν ήταν τόσο γενναίοι οι γερμανοί, δεν θα έσφαζαν ΓΥΝΑΙΚΟΠΑΙΔΑ, αν μπορούσαν ας έπιαναν μερικούς μαχητές, άνδρες για να εκτελέσουν, αν για εμένα και αυτό θεωρείται ΑΝΑΝΔΡΟ πόσο δε οι ενέργειες που προανέφερα, που προσβάλουν βεβηλώνουν, και ξεφτιλίζουν το ανθρώπινο είδος.

Πρέπει λοιπόν να πληρώσουν παραδειγματικά!!!

Οι γερμανοί, για τα ολοκαυτώματα που έκαναν.

Αν και οι ψυχές δεν γυρίζουν πίσω, αλλά έτσι, γιατί ίσως και αυτοί νιώσουν

ΚΑΛΥΤΕΡΑ!!!

Αυτά για ένα καλύτερο κόσμο που πρέπει να υπάρξει κάποτε.

Οφείλουμε να αποδώσουμε φόρο τιμής, στο γενναίο πατριώτη μας, δικηγόρο ΣΤΑΜΟΥΛΗ ΚΩΣΤΑ, που πάλεψε μέχρι να φύγει απ’ τη ζωή, γι’ αυτό το δίκαιο αίτημα, και τους συνεχιστές του την κόρη του και συνεργάτες της.

Καθώς και την επιτροπή που αγωνίζεται γι’ αυτή τη δικαίωση.

Όσοι υποστηρίζουν το αντίθετο προσβάλουν τη μνήμη του.

Ο γράφων είναι Μηχανικός Αυτοκινήτων του οποίου ο παππούς του Αθάν. Εμμ. ΜΠΑΡΟΥΤΗΣ αξιωματικός του πολεμικού ναυτικού, πολέμησε ασταμάτητα και εθελοντικά για την πατρίδα, όπως επίσης και τα παιδιά του Νίκος και Μανώλης, ορφανά μεν, αλλά αγωνιστές στην κατοχή σε ηλικία 14 και 16 ετών το 1942-44 στην ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ. Είμαι: περήφανος γι’ αυτούς.

Ο δε θείος της μητέρας μου, το γένος Σαβαίδη, αυτόν και τη γυναίκα του εκτέλεσαν οι γερμανοί επειδή δεν συνεργάσθηκαν μαζί τους.

Ήταν αστυνομικός διοικητής, της Νίκαιας Πειραιά, και δεν έδωσε τους φακέλους, και αρχεία, του τμήματος, αλλά τα εξαφάνισε έγκαιρα.

Ήταν Μικρασιατικής καταγωγής και παλικάρι!!!

Ο Υπογράφων

Θανάσης Μπαρούτης του Νικολάου

Στυλίδα

Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ

Φεύγοντας, η ψυχή μια μέρα

περνώντας τα ψηλά βουνά

τραβώντας προς τα σύννεφα

όταν καεί στον ήλιο

η στάχτη μου, να πέσει

μες ‘τη θάλασσα

όπου γεννήθηκε.


Τι κι αν χαθεί, στης θάλασσας

το αρμυρομένο κύμα

και ταξιδέψει μακριά

με κεραυνούς και αντάρες.


Σε τσακισμένα άλμπουρα

σε ξάρτια ξεβρασμένα

ο Οδυσσέας Έλληνας

σε ηλιόλουστα νησιά

πατρίδα μου σε εσένα.

ΤΟ ΣΚΟΠΕΥΤΗΡΙΟ


Ήρθε νύχτα ο λεβέντης μες ‘τη καταχνιά
μπήκε μέσα, να γλιτώσει απ’ τη μοναξιά .
Άναψε ένα τσιγάρο βρήκε μια γωνιά
να χορέψει, για το χάρο και την απονιά.

Μα ο χάρος τριγυρίζει ψάχνει να τον βρει

μέσα στα χαλάσματα στη Καισαριανή.
Μα αυτός δεν το φοβάται, θέλει να του πει.
Στου Τσιτσάνη (χάραμα) μες στο Σκοπευτήριο
στη Καισαριανή.
Έλα χάρε, αν αντέχεις ρίξε τουφεκιά
να ανταμώσω, τους λεβέντες από τα παλιά!!!
Έλα χάρε, να με πάρεις, πάνω στις στροφές
γιατί εγώ, θα σου ξεφεύγω με τις Ζεϊμπεκές.
Θέλω χάρη να μου κάνεις, άμα δε με βρεις (σφαίρα).
Να μου φέρεις πίσω θέλω:
Τους λεβέντες, που ‘χεις πάρει, της Καισαριανής.
Όλους τους λεβέντες θέλω της Καισαριανής.
Μες ‘το Σκοπευτήριο για να λυτρωθείς.

Αφιερώνεται

Σε όσους πολέμησαν για την πατρίδα μας
τα στρατεύματα κατοχής,
αλλά ιδιαίτερα σε αυτούς που εκτελέστηκαν,
μικρούς και μεγάλους αγωνιστές και αγωνίστριες 
για να ζούμε εμείς ελεύθεροι.
Επίσης, αφιερώνεται και στο μεγάλο μας
Βασίλη Τσιτσάνη
που δεν βρέθηκε τυχαία ως καλλιτέχνης
στο χώρο της Καισαριανής.